گاهی لذت بخش میشه خودت رو مثل بچه های 2 ساله بازی بدی.چشم
بگذاری و دنبال کسی بگردی. لذت بخش میشه اگر تمام نگرانی های روزت رو ول
کنی و به خودت بگی " به شاد ترین و بی نظیر ترین آهنگ دنیا مهمونت میکنم"
. حتی اگر این آهنگ بی ریتم ترین و بی اصول ترین آهنگ دنیا باشه. گاهی
نیازی نیست هوای همه چیز رو داشته باشیم. چون اطراف ما اونقدر که فکرشو
میکنیم ارزش نداره.

گاهی
بهتره به جای بیشتر گاز دادن و تند تر رفتن واسه اینکه سریع تر برسیم به
این فکر کنیم که کجای کاریم. اصلا راه رو درست داریم میرم یا نه.  گاهی به
جای جواب دادن به آزار و اذیت دنیا بهتره که فقط صبر کنی تا طوفان آروم
بشه و همه چیز به سر جای خودش برگرده.
گاهی
اوفقاط در زندگی ما دوستانی رو میبینیم که حرف زدن باهاشون سنگینه . کسانی
که 1 جمله صحبت کردن باهاشون سخت تر از نوشتن 1 کتاب.هسش .
کسانی که صحبت کردن باهاشون مثل نواختن گیتاره.خیلی ظریف. زیبا و حساس. نت
ی که اشتباه زدی رو دیگه نمیتونی دوباره بزنی و قطعه ای که با ریتم نا
درست زدی رو دوباره نمیتونی بزنی. این دوستان باعث رشد آدم میشن. خیلی
خیلی کم یاب هستند. همیشه سعی میکنم برای اطرافیانم اینطور شخصیتی باشم.
در عین حال که در دسترس و Online و cool هستم.
بعد
از اتفاقاتی که افتاد این چند وقت اخیر زندگی برام رنگ دیگه ای شده. لمس
تازه ای شده. امروز 4 ژانویه هست و نزدیک امتحانات. باید خوابم رو از فردا
به هر سختی که باشه تنظیم کنم.
باید دوباره پلن زندگیم رو بریزم و قدم
هام رو برنامه ریزی کنم. زیباست که زندگی رو طوری ببینی که تا به حال
ندیدی. این تازه دیدن یعنی که زندگی در جریان هستش و من هنوز زنده ام.